ای انسان...

 

برمعبری از نور ایستاده ای  

وخورشید هزاران بار در قنوت سبز دستانت جاری می شود 

ماه هرشب سلامت را به آسمان می برد

صمیمی تراز گلبرگهای نسترن

دلنوازترازآواز پوپک بر شاخ وبرگ نارون 

اشکهایت مرواریدی از نور بر گردن شب می آویزد  

وستاره ها هر شب برای گرفتن یک دانه مروارید

به رقابت می نشینند 

فرشته ها هر سحر مات عشقبازی تواند

 وزمزمه می کنند با هم  

                               :تبارک الله احسن الخالقین   

  شاعر: صدیقه درویشی 

                                                          مربی فرهنگی مرکز بردخون