داستان جوراب

 

جورابی هستم با بینی بزرگ .البته از تو کارخونه اینجوری نبودم از بس پا تو دماغم گذاشتند اینجوری شدم. به قول پیرزن پیرمردها : واسه خودمون دوران جوونی کسی بودیم. راستش روز اول که از فروشگاه وارد این خونه شدم سر من دعوا بود. اما الان .....بهتره که نگم.چون اشکم سرازیرمیشه.   

روزای اول سفید بودم.اما از بس منو پوشیدن ونشستن سیاه شدم. حالا دیگه کسی شوق پوشیدن منو نداره . یه مدتی منو بستند به شیر اب تا اب به این طرف وانطرف پاشیده نشه .به خدا نزدیک بود جلبک بزنم از بس خیس شدم روماتیسم گرفتم.بعدش هم منو انداختن یه گوشه ای.

همش دعا میکردم تو زندگی بعدی چیز بهتری به دنیا بیام .روزها گذشت. شبها گذشت.نزدیک بود پوسیده بشم که یک روز مامورای بازیافت زباله منو انداختن تو یه جعبه .با خودم گفتم شاید منو تکه تکه کنند وراحت بشم.اما وقتی به کارخانه رسیدیم دعا کردم که دیگه جوراب نشم ودعام مستجاب شد وشدم یه موگیر پارچه ای رو سر یه دختر .   

رعنا صفتی- ۱۳ ساله  / عضوادبی مرکز دیر